Genel
Burak Arzova yazdı: Bir Dertleşme Yazısı
Düşük kur yüksek faiz ne çok çektik senden. Tam kurtulduk dedik yine ortaya çıktı. Bir türlü üretim ülkesi olamadık. Sevmiyoruz üretmeyi.
Sizi bilmem ama ülkenin gündemi beni çok yoruyor. Her geçen gün gelecek için ümitsizliğim artıyor.
Sizler de sıkılmadınız mı açıklanan enflasyon rakamlarının gerçekliğini tartışmaktan, bitip tükenmek bilmeyen hayatımıza müdahale eden yasaklardan, hukuksuzluktan, çocuklarımızın artık hayal kuramaz olduklarından, kısır siyasi çekişmelerden, yanan ormanlarımızı koruyacak yangın söndürme uçaklarımızın olmamasından, bitip tükenmek bilmeyen siyasetçi nobranlığından, vatandaş olarak sürekli azar işitmekten, alım gücümüzün günden güne erimesinden?
Görsel: https://www.automotivelogistics.media/battery-supply-chain/chipmakers-enter-jv-to-build-10-bn-semiconductor-plant-in-germany/44515.article
Siz buna kendinizce sıkıldıklarınızı eklersiniz. Ben devam etsem yazacak başka konu kalmaz sanırım.
Ülke yöneticileri heyecan vermekten uzaklaştı. Vizyonerlik tamamen kayboldu. Eğitim sistemi gelişen teknolojileri yakalamaktan ve matematik, fizik, kimya, biyoloji gibi temel bilimlere dayanmaktan ziyade maneviyatçılığa evrildi.
Türkiye uzun zamandan bu yana doğrudan yatırım çekmekte çok zorlanıyor. Geçtiğimiz günlerde Elektrikli Araç üreticisi Çinli BYD’nin Türkiye’ye 1 milyar Dolarlık yatırım yapacağına ilişkin haber son zamanlarda en çok sevindiğim haberlerden biriydi.
Zaman içerisinde bu yatırımı yaparlar mı yoksa bunun bir Çin taktiği mi olduğunu birlikte takip edip göreceğiz.
Bunca yıldır biriktirdiği üretim tecrübesi ile, Avrupa ile olan Gümrük Birliği anlaşması nedeniyle içeride üretilen malların sahibinden bağımsız Avrupalı olması nedeniyle, Avrupa’ya göre düşük işçilik maliyetleri ve coğrafi yakınlık ile Türkiye’nin çok daha fazlasını hak ettiği konusunda sanırım hiç birimizin şüphesi yok.
Ancak o hukuk tanımamazlık yok mu işte esasında oradan başlamak lazım. Anayasa Mahkemesinin kararlarının tanınmadığı bir ülkeye hangi yabancı malını, mülkünü getirmeye cesaret edebilir ki sorusunu sormadan duramıyor insan. Üstüne üstlük bir de iki yıl üst üste kullanılmayan tarım arazilerinin oluşturulacak bir komisyon tarafından iradeniz dışında başkasına kiralanacak olmasına ilişkin karar tuz biber ekti bütün bunlara.
Düşünsenize, bir şirket tarım yatırımı için ülkeye gelmiş, bir tarla almış, 3 yıl nadasa bırakayım toprağımı, sonrasında organik tarım yaparım demiş. Üçüncü yıl bir gelmiş ve görmüş ki tarlası başkasına kiralanmış, o kişi de basmış kimyasalı toprağa. Olur mu? Yok o kadar da olmaz diyeceğinizi düşünmüyorum. Hukuk da fazlasıyla eksik. O zaman neden bu kişi bu kadar riski alsın?
Yatırım yapıp, risk almak yerine cebinde parası varsa getirir ülkeye Dolarını bozdurur, yüksek faiz alır, kur da zaten belirli bir seyirde gidiyor, çıkarken kurdan kaybı da olmaz ve dünyada dolara en yüksek faizlerinden birini alarak gider (Carry Trade).
Düşük kur yüksek faiz ne çok çektik senden. Tam kurtulduk dedik yine ortaya çıktı. Bir türlü üretim ülkesi olamadık. Sevmiyoruz üretmeyi.
Ülkenin ihracat yapısını geçen onca yıldır düşük teknolojiden orta düşük ve orta yüksek teknolojiye taşıyamadığımıza mı yanalım, Avrupa’nın en fazla genç nüfusa sahip ülkesi olmamıza yoksa bu teknolojilere uygun insan kaynağı oluşturamadığımıza mı?
Alıntıdır, blogun gerisini okumak için tıklayın